In de jaren twintig introduceerde Nikola Tesla de multigolfoscillator, terwijl George Lakhovsky frequenties begon te benutten voor genezing. In een tijd waarin elektriciteit nog een zweem van mysterie had, zagen twee innovatieve geesten – Nikola Tesla en Georges Lakhovsky – de potentie van elektrische golven om het menselijk lichaam te genezen. Tesla had het publiek al versteld doen staan met zijn hoogfrequente spoelen, waarmee hij aantoonde hoe oscillerende stroom onschadelijk door mensen kon stromen en zelfs lampen in zijn handen kon laten branden. Voortbouwend op deze basis bedacht hij een “multigolfoscillator” die ontworpen was om een reeks frequenties uit te zenden, waardoor verschillende weefsels de specifieke energie konden absorberen die ze nodig hadden.
Ondertussen, aan de andere kant van de oceaan, raakte de Russische ingenieur Lakhovsky geïnspireerd door Tesla’s theorieën. In 1923 presenteerde hij zijn eigen creatie, de Multiple Wave Oscillator, met concentrische koperen ringen die frequenties genereerden tussen één kilohertz en drie gigahertz. Patiënten werden tussen de ringen geplaatst, omgeven door een glinsterende blauwe corona. Lakhovsky beweerde dat verzwakte cellen zich konden afstemmen op hun natuurlijke frequenties, waardoor ze weer gezond konden worden. Rapporten uit ziekenhuizen in Parijs beschreven wonderbaarlijke genezingen: geïnfecteerde wonden genazen, artritische pijn verlicht en kwaadaardige tumoren trokken zich terug te midden van het knetterende licht.
Sceptische reguliere artsen betoogden dat deze verhalen anekdotisch waren en geen wetenschappelijke onderbouwing hadden, zonder klinische studies om de beweringen te staven. Desondanks spraken de verhalen tot de verbeelding van die tijd en combineerden ze een gevoel van hoop met het spektakel van technische innovatie. Vandaag de dag resoneren bio-elektromagnetische therapieën nog steeds met de ideeën van Tesla en Lakhovsky, waarbij elementen van wetenschap, folklore en moderne mythologie met elkaar worden verweven.
